Miękki zestaw – Przy łowieniu dużych karpiowatych wytrzymałość zestawu musi być adekwatna do wielkości i siły ryb. Pod uwagę należy także brać odległość wędkowania oraz występujące zawady. Zwykle karpiarze zaopatrują się w grubą, twardą żyłkę w kilkusetmetrowym odcinku, nawiniętą na dużą szpulę kołowrotka. Przy metodach z użyciem kołowrotka ważną rolę pełni hamulec. Odpowiednią regulacją można dopasować „pracę” zestawu do panujących warunków. Klasyczni karpiarze dysponują niezłym zapasem mocy w zmaganiach z kilkunastokilogramowymi cyprinusami.
Miękki zestaw
W TWARDEJ SZKOLE sytuacja jest odwrotna. Przewagę nad wędkarzem ma ryba, ponieważ sprzęt ma ograniczone możliwości, a wędkarze nie mogą pozwolić sobie na grube i twarde żyłki. Nie korzystają z zalet hamulca, ponieważ nie używają kołowrotka, a odcinek żyłki zamiast kilkuset, mierzy zaledwie kilka metrów. Należy wycisnąć z każdego centymetra zestawu maksymalną moc. Pewnym wzmocnieniem wytrzymałości zestawu jest wykorzystanie elastyczności żyłki, przy stosunkowo małych (jak na łowienie karpi) średnicach – 0,22 do 0,25 mm. Można znacznie podnieść wytrzymałość, stosując bardzo miękkie żyłki. Nie wpłynie to negatywnie na szybkość zacięcia, bo i tak nie ma to większego znaczenia, a odczuwalnie zmiękczy zestaw. Miękka żyłka typu „Super Soft” nie tylko jest wytrzymalsza na krótkie, agresywne szarpnięcia ryby, ale również doskonale prezentuje przynętę.
Wyróżnić można dwa sposoby montażu zestawów: klasyczny, z lekko rozłożonym obciążeniem i przyponem, oraz zestaw bez przyponu ze zdecydowanie szerzej rozłożonym ołowiem. Często zestaw bez przyponu nazywany jest zestawem bezpośrednim.
Zestaw klasyczny ma właściwości bardziej uniwersalne. Stosowane w nim spławiki wahają się pomiędzy 0,5 a 1,5 g. Montuje się mniej śrucin o większych rozmiarach, które łatwo w razie konieczności przesuwać. Przypon pozwala na szybką zmianę haka, a w razie ucieczki ryby w zaczep wędkarz traci jedynie haczyk. Zestawem klasycznym można szybko sprowadzić przynętę na dno lub obławiać środkowe partie wody. Te popularne zestawy sprawdzają się na łowiskach trudnych, nieznanych i przy mocno zróżnicowanym rybostanie. Zestaw klasyczny przyda się podczas testowania nowego łowiska oraz jest podstawowym zestawem początkujących zwolenników TWARDEJ SZKOŁY.
Miękki zestaw
Zestawu bezpośredniego używają wędkarze bardziej zaawansowani. Na jednym odcinku żyłki montuje się delikatniejsze spławiki w przedziale 0,2 do 0,8 g. Haczyk przywiązywany jest bezpośrednio do żyłki głównej. Rozłożone w sznur paciorków niewielkie śruciny zapewniają doskonałą imitację naturalnie opadającej na dno przynęty. Zestaw jest na tyle delikatny, że na płytkich łowiskach przynęta może się przesuwać po dnie pod wpływem delikatnych ruchów wody. Nie jest to jednak zestaw doskonały. Jest mniej uniwersalny i wymaga od wędkarza większych umiejętności technicznych oraz wiedzy o łowisku. Przewyższa wytrzymałością zestaw klasyczny, jest czulszy oraz precyzyjniejszy. Ale nie sprawdza się na silnym wietrze, większych głębokościach i w miejscach, gdzie występują zaczepy lub ryby przewyższające parametry wytrzymałościowe żyłki. Odradzam także zestaw bezpośredni w łowiskach, gdzie występuje duża ilość drobnych ryb. Puste zacięcia i pośpieszne zarzucanie skomplikowanego obciążenia powodują częstsze splątania.
Nie można stwierdzić jednoznacznie, który z zestawów jest lepszy. Wszystko zależy od okoliczności i warunków łowienia. Osobiście stosuję obydwa rodzaje zestawów, ale bez przyponu wędkuję tylko w miejscach, gdzie jestem absolutnie pewien, że jakaś bestia nie połamie mi wędziska.
Tekst i zdjęcie Wojtek Wernicki
Materiał umieszczono na stronie ZPW dzięki uprzejmości Redakcji Wiadomości Wędkarskich tel.: +48 (22) 620 69 03, fax: +48 (22) 620 50 84, e-mail: redakcja@ww.media.pl
W TWARDEJ SZKOLE sytuacja jest odwrotna. Przewagę nad wędkarzem ma ryba, ponieważ sprzęt ma ograniczone możliwości, a wędkarze nie mogą pozwolić sobie na grube i twarde żyłki. Nie korzystają z zalet hamulca, ponieważ nie używają kołowrotka, a odcinek żyłki zamiast kilkuset, mierzy zaledwie kilka metrów. Należy wycisnąć z każdego centymetra zestawu maksymalną moc. Pewnym wzmocnieniem wytrzymałości zestawu jest wykorzystanie elastyczności żyłki, przy stosunkowo małych (jak na łowienie karpi) średnicach – 0,22 do 0,25 mm. Można znacznie podnieść wytrzymałość, stosując bardzo miękkie żyłki. Nie wpłynie to negatywnie na szybkość zacięcia, bo i tak nie ma to większego znaczenia, a odczuwalnie zmiękczy zestaw. Miękka żyłka typu „Super Soft” nie tylko jest wytrzymalsza na krótkie, agresywne szarpnięcia ryby, ale również doskonale prezentuje przynętę.
Zestawu bezpośredniego używają wędkarze bardziej zaawansowani. Na jednym odcinku żyłki montuje się delikatniejsze spławiki w przedziale 0,2 do 0,8 g. Haczyk przywiązywany jest bezpośrednio do żyłki głównej. Rozłożone w sznur paciorków niewielkie śruciny zapewniają doskonałą imitację naturalnie opadającej na dno przynęty. Zestaw jest na tyle delikatny, że na płytkich łowiskach przynęta może się przesuwać po dnie pod wpływem delikatnych ruchów wody. Nie jest to jednak zestaw doskonały. Jest mniej uniwersalny i wymaga od wędkarza większych umiejętności technicznych oraz wiedzy o łowisku. Przewyższa wytrzymałością zestaw klasyczny, jest czulszy oraz precyzyjniejszy. Ale nie sprawdza się na silnym wietrze, większych głębokościach i w miejscach, gdzie występują zaczepy lub ryby przewyższające parametry wytrzymałościowe żyłki. Odradzam także zestaw bezpośredni w łowiskach, gdzie występuje duża ilość drobnych ryb. Puste zacięcia i pośpieszne zarzucanie skomplikowanego obciążenia powodują częstsze splątania.
