Tyczka dla początkujących – ABC zestawu skróconego

Tyczką popularnie nazywamy zestaw skrócony, który używany jest do długich wędek nasadowych. W zestawie skróconym długość zestawu jest równa głębokości plus pewien odcinek żyłki umożliwiający prawidłowe prowadzenie zestawu. Odcinek ten z reguły wynosi od 0,5-1,5 metra.

Co to jest zestaw?

W skład zestawu wchodzą:

• żyłka,

• spławik,

• obciążenie spławika (śruciny, stile, pojedyncze ciężarki itp.).

Do zestawu możemy również dodać krętlik, który wraz z przyponem (na którym mocujemy haczyk) stanowi zakończenie naszego zestawu. W przypadku zastosowania pojedynczego ciężarka, do zestawu możemy dołożyć gumowy lub silikonowy stoper, który będzie pełnił w zestawie rolę zbijaka. Wędzisko powinno być w miarę sztywne i jak najlżejsze, gdyż waga tyczki znacznie wpływa na operowanie długim kijem.

Kiedy należy sięgnąć po tyczkę?

Zestawu skróconego używamy w momencie słabego żerowania ryb, gdy zachodzi potrzeba precyzyjnego podania przynęty w polu nęcenia oraz gdy jest wskazane użycie bardzo delikatnego zestawu.

Zastosowanie żyłki w zestawie

Do topa (jest to długość szczytowych segmentów wędki) dołączamy żyłkę do szczytówki zakończonej końcówką szybkomontującą zestaw, która jest zaczepiona na gumie zablokowanej wewnątrz wędziska. Długość żyłki jest uzależniona od głębokości łowiska. Dopasowujemy ją również do długości topa. Im dłuższa żyłka, tym więcej segmentów wędki musimy odłączać w trakcie wędkowania (i odwrotnie: im krótsza tym mniej).

Istnieje również zależność żyłki w zestawie – odległość między spławikiem a szczytówką. W wodach stojących przyjmujemy, że im płycej i woda bardziej przejrzysta, zwiększamy tę odległość. Na wodach płynących odległość ta wynosi ok. 0,5 metra, jednak podobnie jak na wodach stojących, gdy jest płytko i woda przejrzysta, staramy się tę odległość zwiększyć.

Grubość żyłki i gumy

Grubość żyłki i gumy ustalamy oddzielnie dla każdego łowiska, kierując się następującymi spostrzeżeniami:

• częstotliwość brań – gdy są nikłe, zmniejszamy grubość żyłki (0,8-0,6). Do grubości żyłki dostosowujemy grubość gumy. Gdy guma jest cieńsza, lepiej amortyzuje zrywy zaciętej sztuki i dokładniej ochrania nasz zestaw. Są sytuacje, gdy zwiększamy grubość gumy, np. po zauważeniu zawad w łowisku, gdzie zachodzi duże prawdopodobieństwo utraty zestawu poprzez odjazd ryby w zaczep. W takim przypadku nasz hol musi być szybszy i bardziej ukierunkowany (podobnie jak w przypadku odbijania się ryb z łowiska wskutek długiego holu).

Pamiętajmy, że grubsza guma wpływa dodatnio na szanse wypięcia się ryb, lecz ujemnie na skuteczność wagową wędkarza. Po zauważeniu intensywniejszego żerowania ryb lepiej jest zwiększyć grubość żyłki (0,10-0,12). Ta zmiana nie wpłynie ujemnie na częstotliwość brań, za to znacznie poprawi prędkość holowania. Na wodach płynących ze względu na dodatkowy opór powstający w trakcie holu stosujemy grubsze żyłki (0,10-0,12-0,14), pamiętając jednak, by wytrzymałość gumy była zawsze większa od wytrzymałości żyłki.=

Zastosowanie spławika w zestawie

W zestawie to spławik odgrywa dla wędkarza rolę głównego sygnalizatora brań. Dlatego odpowiednie dobranie spławika do wody i warunków panujących na danym łowisku jest czynnością kluczową.

Dla wód stojących ogólnie przyjmujemy następującą gramaturę spławika – 0,2 grama na metr głębokości wody, zakładając sprzyjające warunki atmosferyczne i brania na poziomie raczej przeciętnym. W przypadku występowania wiatru, odpowiednio podnosimy gramaturę spławika aż uzyskamy dobrą widoczność brań na fali. Do rodzaju brań również nanosimy poprawkę – gdy np. brania są słabe i zachodzi prawdopodobieństwo przeoczenia skubnięć ryby, wówczas zmniejszamy gramaturę spławika. Natomiast w przypadku dobrych brań występujących przy dnie zwiększamy gramaturę spławika, co pozwoli nam na szybsze umieszczenie przynęty w łowisku.

W wodach płynących spławik dostosowujemy do nurtu w sposób, który ma na celu zejście zestawu w miejsce nęcenia, po wcześniejszym zarzuceniu przed polem zanętowym. Spławik musi nam pozwolić skutecznie przytrzymać lub popuszczać nasz zestaw, lecz tego musimy nauczyć się sami praktykując nad wodą, bo tej nauki nie jest w stanie zastąpić żadna teoria.

Technika i trening

Warunkiem opanowania technik wędkarskich jest trening, jeszcze raz trening, na którym każdy wędkarz ustala i modyfikuje ogólnie przyjęte metody wędkowania w sposób odpowiadający mu osobiście. Oceną trafności wyboru jest umieszczona w wodzie siatka, a w późniejszym terminie miejsce na zawodniczym pudle.

AMORTYZATOR

Przy montażu amortyzatora zawsze trzeba się sugerować pewnymi czynnikami: uciąg, średnica żyłki – przyponu (a za tym idzie wytrzymałość), wielkość ryb najczęściej łowionych. Trzeba zawsze pamiętać, iż guma ma też swoją wytrzymałość. Nie można dopuścić, by żyłka główna była mocniejsza od gumy.

Węzły przy łączniku i korku

Najprostszy węzeł jest taki jak przy pętelce, tyle że potem delikatnie rozciągamy za końce. Tulejka teflonowa założona na szczytówce nie może tworzyć krawędzi, o które żyłka mogłaby się zaczepić, uniemożliwiając właściwą amortyzację gumy.

Wielkość łącznika guma-żyłka

Wielkość łącznika guma-żyłka dobiera się pod względem wytrzymałości oraz średnicy węższej części drugiego elementu, co umożliwia wymianę szczytówki wraz z amortyzatorem. Sam korek to kwestia gustu i zasobności kieszeni.

Prawidłowy montaż amortyzatora

Prawidłowo zamontowany amortyzator jest wstępnie naciągnięty, jednak każde gwałtowniejsze szarpnięcie wędką (zacięcie) jest akcentowane pokazaniem się amortyzatora. Guma w ogóle nie powinna wystawać, jeżeli nie masz ryby na haku. Guma powinna mieć około 3/4 długości elementów, w których jest zamontowana.

Jak zawiązać węzeł na gumie amortyzatora?

1. Przygotowanie gumy: Wybierz odpowiednią długość gumy amortyzatora, zazwyczaj około 3/4 długości elementów, w których jest zamontowana.

2. Przeciągnięcie gumy przez wędzisko: Przełóż gumę przez wędzisko, tak aby jej końce wystawały z obu stron.

3. Tworzenie pętli: Na jednym końcu gumy zrób pętlę, a następnie owiń wolny koniec gumy wokół głównej części gumy co najmniej 4-5 razy.

4. Zaciągnięcie węzła: Delikatnie zaciągnij oba końce gumy, aby zacieśnić węzeł. Upewnij się, że węzeł jest mocno zaciśnięty i nie ma luźnych końcówek.

5. Mocowanie w korku: Przytnij nadmiar gumy, a następnie zamocuj koniec gumy w korku wędziska, upewniając się, że guma jest dobrze naciągnięta.

Wskazówki

• Staranność: Zawsze upewnij się, że każdy obrót i zaciągnięcie jest staranne, aby węzeł był jak najbardziej solidny.

• Testowanie: Po zawiązaniu węzła, sprawdź jego wytrzymałość, delikatnie ciągnąc za oba końce gumy.

Drukuj, PDF, Wyślij artykuł ZPW