Głowacica – słodkowodna ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae) należąca do rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes).
Głowacica należy do dużych ryb z wydłużonym wrzecionowatym ciałem, okrągłym w przekroju. Głowa duża lekko spłaszczona z szeroko wyciętym otworem gębowym. Pomiędzy płetwą grzbietową i ogonową płetwa tłuszczowa. Łuski bardzo drobne. Posiada 4 – 8 hakowate zęby umieszczone w jednym rzędzie. Grzbiet brązowawy lub zielonkawoszary, boki jaśniejsze z miedzianym połyskiem, brzuch biały. Na bokach liczne, nieregularnie rozmieszczone, małe, ciemne plamki. Jest największą rybą łososiowatą i jedną z większych słodkowodnych. Piętnastoletnie osobniki mogą mierzyć 150 cm i osiągać wagę 52 kg. Największy złowiony osobnik mierzył 183 cm i ważył 60 kg. Najczęściej jednak spotkać można osobniki 2-4 kilogramowe. Ze względu na swoje pierwotne występowanie w dorzeczu środkowego i dolnego Dunaju zwana jest łososiem Dunaju. Obecnie występuje również w Renie i jego dorzeczu. Zaaklimatyzowała się także w rzekach gór Atlasu w Maroku, gdzie temperatura wody dochodzi do 26 stopni. Jednak tam nie może rozmnażać się naturalnie. W Polsce występuje w Czarnej Orawie dopływie Wagu oraz w rzekach zarybianych tym gatunkiem. Są to Poprad, Dunajec, San, Raba, Skawa, Soła, Nysa Kłodzka, Bóbr, Gwda oraz w czorsztyńskim zbiorniku zaporowym. Liczebność polskiej głowacicy szacuje się na 1500-2000 sztuk dorosłych osobników. Okres ochronny 1 marca – 31 maja.
Wymiar ochronny 70 cm. Tygodniowy limit 1 sztuka.
Głowacica
Głowacica to słodkowodna ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae), należąca do rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes). Oto kluczowe informacje na temat tego gatunku:
Charakterystyka:
Głowacica to duża ryba o wydłużonym, wrzecionowatym ciele, które jest okrągłe w przekroju.
Posiada dużą głowę, lekko spłaszczoną, z szeroko wyciętym otworem gębowym.
Między płetwą grzbietową a ogonową znajduje się płetwa tłuszczowa.
Łuski głowacicy są bardzo drobne.
Charakterystyczne dla tego gatunku są 4-8 hakowatych zębów umieszczonych w jednym rzędzie.
Grzbiet głowacicy jest brązowawy lub zielonkawoszary, boki jaśniejsze z miedzianym połyskiem, a brzuch biały.
Na bokach ryby można zaobserwować liczne, nieregularnie rozmieszczone plamki.
Głowacica jest interesującym gatunkiem ryby słodkowodnej, której charakteryzujące się wygląd i cechy morfologiczne. Jej obecność w wodach słodkich wpływa na ekosystemy wodne, a także stanowi ważny element dla wędkarzy i miłośników rybołówstwa.
Głowacica-Huho huho-Huchen
Głowacica, znana również jako huho huho lub huchen, jest gatunkiem słodkowodnej ryby z rodziny łososiowatych (Salmonidae) z rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes). Jest to gatunek typowy dla swojego rodzaju. Pochodzi z palearktycznej krainy zoogeograficznej i pierwotnie występowała w dorzeczu Dunaju w Europie, ale została introdukowana także w innych częściach kontynentu. Jest to ryba konsumpcyjna zagrożona wyginięciem.
Głowacica ma smukłe ciało o niemal okrągłym przekroju. Na rdzawo-brązowym grzbiecie widoczne są ciemne plamy w kształcie litery X lub półksiężyca. Mniejsze osobniki żywią się larwami owadów wodnych lub owadami wpadającymi do wody; większe są drapieżnikami innych gatunków ryb oraz innych małych kręgowców, takich jak myszy przekraczające rzeki.
Największy z europejskich środowisk słodkowodnych łososiowatych tarło odbywa w kwietniu, gdy temperatura wody osiąga 6-9 °C. W celu tarła głowacica migruje w górę rzeki, gdzie samice wykopują zagłębienia w żwirze, aby złożyć jaja. Larwy wylęgają się 30-35 dni po zapłodnieniu.
Obecnie podejmowane są znaczne wysiłki w celu komercyjnej produkcji larw głowacicy w celu ich reintrodukcji do naturalnych środowisk. Wymaga to schwytania dorosłych osobników tuż przed tarłem i ich przechowywania w specjalnych zbiornikach. Narybek jest wypuszczany w odpowiednich miejscach, gdy osiągnie 4-10 cm długości.
Najcięższa złowiona głowacica ważyła 35,1 kg przy długości 137 cm.
