Kiełb – Od jednego z wędkarzy, miłośnika zawodów oraz imprez okołowyczynowych usłyszałem dość ciekawą a zarazem śmieszną opowieść, która rozegrała się na zawodach odpowiednio wysokiej rangi.
Otóż, gdy zakończyła się rywalizacja i nadszedł czas ważenia punktowego dorobku, w koszu u jednego z zawodników sędzia odnalazł kilkanaście (Gobio gobio) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Sędzia mylnie zakwalifikował go do Romanogobio albipinnatus lub Romanogobio kesslerii, za co zdyskwalifikował zawodnika. Co najdziwniejsze w tej całej historii zawodnik nie protestował?!
Dlatego dla gorliwych sędziów oraz niepewnych siebie zawodników przypominamy opisy polskich gatunków ryby karpiowatej, czyli: KIEŁBI!
Kiełb pospolity, kiełb krótkowąsy, kiełb, kiełbik (Gobio gobio)
– gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Bywa hodowany w akwariach zimnowodnych. Europa z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, środkowych i południowych Włoch, Grecji, północnej Szkocji, Norwegii, północnej Szwecji i Finlandii. Jest to gatunek charakterystyczny dla rzek o żwirowym i piaszczystym dnie, pospolity także w jeziorach, zwłaszcza w strefie przyboju.
Osiąga najczęściej długość 8 – 14 cm. Nieliczne osobniki osiągają maksymalnie 20 cm. Ciało jest wrzecionowate, wygrzbiecone i lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużymi łuskami (ok. 40 w linii bocznej). Linia brzucha prosta. Głowa długa, jej spodnia strona jest pozbawiona łusek (poza środkową częścią gdzie te czasami występują), pysk tępy, otwór gębowy dolny. Oczy duże. Na górnej szczęce dwa charakterystyczne krótkie wąsiki sięgające najwyżej do oka. Płetwa ogonowa jest rozwidlona. Grzbiet jest barwy brązowo-czarniawej, brązowo-niebieskawej bądź brązowo-zielonkawej. Boki są jaśniejsze, srebrzyste lub żółtawe z pasem 6 –12 dużych, ciemnych plam barwy niebieskiej, aż do fioletowej. Płetwy szarawo-żółte lub bladoróżowe. Płetwa ogonowa jest nakrapiana małymi, ułożonymi w kilku, biegnących równolegle do wycięcia w płetwie rzędach, plamkami.
Młode osobniki odżywiają się planktonem i małymi larwami owadów. Później odżywiają się rozmaitymi bentosowymi bezkręgowcami. Pokarmu poszukują gromadnie za dnia, w płytkiej wodzie na piaszczystym i żwirowym dnie.
Kiełb dojrzewa płciowo w wieku 2 – 3 lat. Trze się w maju i czerwcu. Ikra o średnicy ok. 1, 5 mm składana jest w liczbie 1000 – 3000 sztuk, na kamieniach i zatopionych korzeniach. Narybek wykluwa się po około 8 dniach, żyje na płyciznach, gromadnie, żywiąc się początkowo bardzo drobnym pokarmem. Kiełb żyje do 7 lat. Niegdyś chętnie spożywany ze względu na bardzo smaczne mięso i łatwość złowienia. Bardzo popularny, jako przynęta na ryby drapieżne. Z powodzeniem używany do połowu sandaczy oraz dużych brzan.
Regulamin Amatorskiego Połowu Ryb – Ogólny
Cytat
„8.Dopuszcza się zabranie z łowisk ryb innych gatunków niewymienionych powyżej, w ilościach nieprzekraczających 5 kg dziennie.”
UWAGA: Należy jednak pamiętać, że ten limit może się różnić w poszczególnych Okręgach Polskiego Związku Wędkarskiego (OPZW), które mają prawo wprowadzać regulacje dotyczące regulaminu na swoich terenach
———————————————————————————————————————————————-
Kiełb Kesslera (Romanogobio kesslerii)
– gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Występowanie
Rzeki: Dunaj, Dniestr, górna Wisła, San, Wisłok, Czarna Orawa i Warta.
Żyje stadnie w chłodnych, szybko płynących rzekach.
Osiąga 12 – 15 cm długości. Ciało wydłużone, wrzecionowate. Długa, zaostrzona głowa z dużymi oczami, jej spodnia strona jest pokryta łuskami. Otwór gębowy w położeniu dolnym zaopatrzony w jedną parę wąsików, sięgających nieco za tylną krawędź oka.
Grzbiet szarawy, pokryty niewyraźnymi, ciemnymi plamami. Boki szarosrebrzyste, brzuch biały. Na płetwach grzbietowej i ogonowej występuje do 3 rzędów ciemnobrązowych lub czarnych plamek.
Żywi się drobnymi bezkręgowcami i glonami. Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową, umieszczony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt.
Gatunek bez znaczenia gospodarczego.
Kiełb białopłetwy (Romanogobio albipinnatus)
– gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Bez znaczenia gospodarczego.
Występowanie:
Wody płynące Europy Środkowej i Wschodniej. W Polsce spotykany w dorzeczu Wisły i Odry.
Żyje stadnie w środkowym i dolnym biegu rzek, w głębszej wodzie nad dnem piaszczystym.
Dorasta do 13 cm. Ciało wrzecionowate. Ogon bocznie spłaszczony. Spodnia część głowy pozbawiona łusek. Otwór gębowy w położeniu dolnym, zaopatrzony w dwa wąsiki sięgające tylnej krawędzi oka.
Na bokach występuje rządek plamek zwężających się ku tyłowi a linia boczna jest obrzeżona ciemnymi plamkami. Na płetwie ogonowej może występować 1 lub 2 pasy słabo zaznaczonych plamek równoległych do jej krawędzi. Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową.
Gatunek bez znaczenia gospodarczego.
———————————————————————-
Napisano w/g Wikipedia
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ŚRODOWISKA1) z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt
5. Zakazowi połowów wędkarskich podlegają następujące gatunki ryb i minogów prawnie chronionych:
– alosa, – babka czarnoplamka, – babka mała, – babka piaskowa, – brzanka, – ciosa, – dennik, – głowacz pręgopłetwy, – głowacz białopłetwy, – igliczniowate – wszystkie gatunki, – jesiotr ostronosy, jesiotr zachodni, – kiełb białopłetwy, – kiełb Kesslera, – kozy – wszystkie gatunki, – kur rogacz, – minogi – wszystkie gatunki, – parposz, – piekielnica, – piskorz, – pocierniec, – różanka, – strzebla błotna, – śliz, – taśmiak długi.
