Rzeki Zachodniopomorskie
Rzeka Płonia Szlak Kajakowy – Płonia jest prawym dopływem Odry, płynącym przez Pojezierze Zachodniopomorskie i Pobrzeże Szczecińskie. Posiada długość 74,3 km i powierzchnię dorzecza 1101 km². Źródła rzeki znajdują się na wysokości ponad 40 m n.p.m. na Pojezierzu Myśliborskim obok miasta Barlinek. W górnym biegu płynie na północ w głębokiej dolinie o lesistych zboczach, a szerokość koryta dochodzi do 2 m. Poniżej Laskówka rzeka zmienia kierunek na północno-zachodni. W szerokim dnie doliny występuje podmokły las olszowy. Na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej rzeka przepływa przez J. Płoń, a następnie przez południową część J. Miedwie i małe J. Żelewko. Dalej płynie przez Puszczę Bukową i Równinę Goleniowską. Uchodzi do J. Dąbie w pobliżu Szczecina-Dąbia na wysokości około 0,1 m n.p.m.
Średni spadek doliny Płoni wynosi 0,6‰, średni roczny przepływ w latach 1961-1990 wynosił przy ujściu 3,81 m³/s, a rozpiętość wahań stanów wody w dolnym biegu osiągała 2,2 m. Wody Płoni są czyste na około 90% długości biegu rzeki; można w niej spotkać pstrągi i gąbki.
Nazwa rzeki pochodzi z połabsko – pomorskiego wyrazu plonyj, tj. równy, płaski oraz z polskiego płonie – łączka w lesie, woda niezamarzająca, miejsce wygorzałe, nagie, nieurodzajne.
Szlak kajakowy rzeki Płoni liczy 65 km długości i zaczyna się w Niepołcku. Na trasie spływu nie znajdziemy zbyt wiele miejsc do biwakowania, szczególnie dla większych grup. Charakter rzeki nie pozwala też na organizację zbyt dużych spływów. Na przepłynięcie całości należy przeznaczyć sześć dni; bardziej wprawni mogą ten sam dystans pokonać w trzy dni. Oprócz Morzyczyna nad rzeką nie ma także żadnej innej bazy dla turystów wodnych. Chcąc zorganizować spływ wiosną lub jesienią w oparciu o noclegi w zamkniętych pomieszczeniach możemy skorzystać jedynie z niżej wymienionych miejsc (grupa maksymalnie 40 osobowa):
Morzyczyn – Ośrodek Wodny Oddziału PTTK w Stargardzie
Kołbacz – szkoła podstawowa
Szczecin-Struga – Ośrodek Szkolno-Wychowawczy przy ul. Przylesie 7
Szczecin Osiedle Słoneczne – schronisko PTSM w szkole nr 74
Szczecin Dąbie – Harcerski Ośrodek Morski, ul. Żaglowa 2
Szczecin Dąbie – Ośrodek Turystyki Wodnej PTTK ul. Przestrzenna 7
Przeciętny spadek koryta rzeki na proponowanej trasie spływu kajakowego od Niepołcka do Szczecina wynosi zaledwie około 0,4‰, z czego 15,4 km płyniemy po dużych jeziorach Płoń i Miedwie. Po odjęciu trasy jeziorowej przeciętny spadek przekroczy 0,5‰. Na poszczególnych odcinkach spływu rozkłada się on nierównomiernie i wynosi (w kolejności: odcinek, odległość w km, spadek):
Niepołcko – J. Płoń (początek) 64,9 – 50,5 0,63‰
J. Płoń – J. Miedwie (początek) 43,7 – 32,7 0,19‰
J. Miedwie – Jezierzyce 24,1 – 13,6 0,14‰
Jezierzyce – Szczecin Dąbie 13,6 – 0,0 0,92‰
74,30 km 3,30 km 0,00 km
Źródła rzeki, położone się w lasach pomiędzy Barlinkiem a wsią Płonno na terenie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego na wysokości ponad 40 m n.p.m.
71,50 km 0,50 km 3,30 km
Wypływ Płoni z jeziora bez nazwy.
71,20 km 0,20 km 3,80 km
L Ujście dopływu z J. Barlińskiego (56,6 m n.p.m.) – cienkiej, najczęściej pozbawionej wody, niegdyś uregulowanej strugi, płynącej przez miasto, charakteryzującej się bardzo dużym spadkiem (22 m na 3 km – ponad 7%). Wrześniowski napisał w 1974 r., że spłynięcie tędy kajakiem jest możliwe przy wysokim stanie wody. Od tego czasu nic się nie zmieniło. Ale kajakarze doświadczeni, uparci i lubiący walkę z przeszkodami naturalnymi i sztucznymi mogą spróbować swych sił (zwłaszcza w pustych, polietylenowych jedynkach o długości 3 m, którymi można przepłynąć prawie wszystko).
71,00 km 6,10 km 4,00 km
P Młyn Papiernia i most drogi Barlinek – Pełczyce.
64,90 km 2,80 km 10,10 km
LNiepołcko, most na drodze z Barlinka w kierunku J. Płoń. Obok zniszczony młyn. Stąd koryto rzeki jest dostatecznie szerokie do spływu kajakiem.
Początek szlaku kajakowego rzeki Płoni.
Znajdujemy się na terenie Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Płonia płynie wąskim korytem w dolinie o szerokości 0,5 do 1 km, terenem łąkowym z kępami drzew (olchy) i krzaków (czarny bez). Liczne płycizny, obfita roślinność denna, krzaki, drzewa, niskie kładki oraz 6 progów regulacyjnych – to przyjemności gimnastyczne pierwszego dnia spływu. Niewielka głębokość może przy niskich stanach wody powodować konieczność holowania kajaka.
62,10 km 3,10 km 12,90 km
Most na drodze Laskówko (L) – Jagów (P). Niedaleko granica parku.
59,00 km 2,00 km 16,00 km
Lokalny mostek. W pobliżu wieś Dobrzysław – dobre miejsce biwakowe.
57,00 km 4,10 km 18,00 km
Most na drodze Płońsko (L) – Warszyno (P). Rzeka płynie pośród podmokłego lasu olchowego, mając zwężony nurt z powodu porastania brzegów trzciną.
52,90 km 2,40 km 22,10 km
P Przywodzie, most lokalnej drogi; miejsce biwakowe (wieś 300 m od prawego brzegu).
50,50 km 6,80 km 24,50 km
Jezioro Płoń (16,1 m n.p.m., powierzchnia 738,5 ha, maksymalna głębokość 4,5 m, długość do 6,7 km, szerokość do 1,6 km, rozwinięcie linii brzegowej niewielkie). Jezioro rynnowe, położone w kierunku północno-zachodnim Szeroki pas trzcin i muliste dno czynią brzegi niedostępnymi. Najbardziej dostępna do biwakowania jest północno – zachodnia część brzegów (okolica wsi Żuków – Karsko). Można też zatrzymać się na odpoczynek na lewo od ujścia rzeki przy osadzie Czartowo oraz w połowie jeziora (Kluki, Oćwieka). Wydłużony kształt jeziora przy jego płytkości powoduje powstawanie przykrej fali przy wiatrach zachodnich i północnych, a więc częstych w Polsce, przed którymi nie ma jak się ukryć.
W Przelewicach (6 km od wsi Kluki) znajduje się ogród dendrologiczny założony w 1923 r. przez Conrada Borsiga, ówczesnego właściciela wsi. Park o powierzchni 22 ha zaliczany jest do najwartościowszych placówek dendrologicznych w Polsce. Wyróżnia się dużymi kolekcjami drzew i krzewów. Występują tutaj prawie wszystkie gatunki iglaste, które można uprawiać w naszym klimacie. Do osobliwości w ogrodzie należą: dawidia chińska, świerk tygrysi, świerk Brewera, świerk Wilsona, klon kosmaty, sosna drobnokwiatowa. Rosną tutaj takie egzotyczne drzewa jak: bambusy, cedry, drzewa mamutowe i figowe. Żyzne gleby i dobre warunki fitoklimatyczne i mikroklimatyczne sprzyjają uprawie roślin obcego pochodzenia. Dzięki tym cechom i walorom ogród dendrologiczny jest żywym muzeum i podlega ochronie jako zabytek.
43,70 km 0,40 km 31,30 km
Wypływ rzeki z jeziora. Do J. Miedwie Płonia płynie skanalizowanym, prostym, obwałowanym odcinkiem, zwanym Kanałem Płońskim. Położone z prawej strony starorzecze nie jest dostępne dla kajaków.
43,30 km 3,20 km 31,70 km
Most na drodze nr 122 Pyrzyce – Choszczno. Przebiega nim czerwono znakowany szlak pieszy „Ziemi Pyrzyckiej”, prowadzący z Pyrzyc do Morzyczyna.
40,10 km 2,00 km 34,90 km
Mostek.
38,10 km 3,20 km 36,90 km
L Ujście Rowu (Kanału) Stróżewskiego
36,10 km 0,90 km 40,10 km
LKluczewo, most kolejowy linii Pyrzyce – Stargard.
35,20 km 1,70 km 42,00 km
LOkunica, most drogi nr 106 Pyrzyce – Stargard.
33,50 km 0,80 km 43,70 km
L Ujście Kanału Młyńskiego, czyli dolnego odcinka rzeki Siciny, płynącej przez Pyrzyce.
32,70 km 4,60 km 44,50 km
Jezioro Miedwie (14,0 m n.p.m, pow. całkowita 3491,0 ha, maksymalna głębokość 43,8 m (kryptodepresja – dno jeziora stanowi najniżej położony punkt w Polsce!), długość 16,2 km, szerokość do 3,2 km). Jezioro przepływamy tylko przy sprzyjającej, bezwietrznej pogodzie.
UWAGA! Płytkość (!) i rozległość akwenu powoduje szybkie powstawanie dużych fal o wysokości do 1,5 m, niebezpiecznych nawet dla większych łodzi. W tym miejscu należy wykazać respekt przed naturą i dla własnego bezpieczeństwa dobrze obserwować pogodę!
Warto zrobić dzień przerwy w Morzyczynie w celu zwiedzenia Stargardu (dojazd autobusem PKS). Znajduje się tu największy na Pomorzu Zachodnim zespół zabytków architektury gotyckiej. Niewiele osób wie, że przedmieściami Stargardu przebiega 15 południk wschodniej długości geograficznej, który służy za podstawę do obliczania czasu strefy środkowoeuropejskiej. Świadczy o tym pomnik przy ul. Szczecińskiej.
Jezioro Miedwie położone na Równinie Pyrzycko-Stargardzkiej jest piątym co do wielkości jeziorem w Polsce. Posiada kształt wielkiej, wydłużonej rynny, ciągnącej się południkowo przez ponad 16 km. Ma słabo rozwiniętą linię brzegową (jej długość to tylko 39 km), brzegi są niskie, prawie bezleśne, a w południowej części podmokłe. Jezioro otaczają wzgórza morenowe, wyznaczające granice dawnego pra-Miedwia, którego powierzchnia w średniowieczu była znacznie większa. Cystersi z Kołbacza budując jazy młyńskie na Płoni sdpiętrzyli wody jeziora o prawie 2,5 m, co spowodowało zalanie terenów niżej położonych i połączenie wód Miedwia z wodami jezior Płoń i Będgoszcz. Prowadzone w II połowie XVIII w. prace melioracyjne obniżyły poziom lustra wody do obecnego stanu. Na uzyskanych terenach założono nowe osady rolnicze.
Miedwie jest terenem intensywnej gospodarki rybackiej. W wodach jeziora żyje wiele gatunków ryb, m. in. sielawa, szczupak, okoń, węgorz i leszcz, a także słynna sieja miedwieńska (ryba głębinowa), z którą związana jest miejscowa legenda o przeorze klasztoru cystersów w Kołbaczu, który za porcję tej ryby obiecał diabłu duszę, a potem go przechytrzył. Ciekawostką jest, że diabeł miał tę rybę dostarczyć z Litwy. A tam, nad Wigrami (teraz polskimi, ale niegdyś należącymi do Jagiełły, pierwotnie litewskiego księcia) funkcjonuje identyczna legenda o sielawie, tyle że dotycząca brata z zakonu kamedułów! Ciekawa sprawa z tymi legendami … Na jeziorze żyją też liczne gatunki ptactwa wodnego.
Oprócz Płoni, która przepływa przez jezioro, uchodzą do niego jeszcze Gowienica (nie wpadająca do Roztoki Odrzańskiej) oraz Ostrowica i kilka mniejszych cieków. Na północnym brzegu jeziora położona jest wieś Morzyczyn (znana miejscowość turystyczno-wypoczynkowa). Nad brzegami jeziora leży także kilkanaście wsi i mniejszych osad. W okolicach Żelewa znajduje się ujęcie wody pitnej dla Szczecina, doprowadzanej do miasta wybudowanym w latach siedemdziesiątych XX w. rurociągiem o długości 30 km.
Morzyczyn to wieś położona nad brzegiem J. Miedwie 1 km od stacji PKP Miedwiecko na linii Szczecin – Stargard. Do wsi można dojechać miejskimi autobusami ze Stargardu. Stanowi ona duży ośrodek wypoczynku świątecznego oraz sportów wodnych dla mieszkańców Szczecina i Stargardu. Znajduje się tu szereg ośrodków wczasowo-wypoczynkowych i sportowo-rekreacyjnych, dysponujących blisko 3 tysiącami miejsc noclegowych; kemping, plaża, stanica wodna, wypożyczalnia sprzętu pływającego. Większość obiektów zlokalizowana jest w lesie typu parkowego, a nad jeziorem biegnie nadbrzeżna promenada o długości 2,5 km.
28,10 km 4,00 km 49,10 km
L Ujście dopływu z J. Będgoszcz w postaci kanału, który stanowi dolny odcinek rzeki Ostrowicy. Do ośrodka wypoczynkowego nad J. Będgoszcz mamy stąd około 7 km (w tym 4 km samym jeziorem), a do wypływu Płoni z J. Miedwie jest około 4 km (łącznie 11 km).
Wypływ rzeki z jeziora Miedwie znajduje się pośrodku zachodniego brzegu jeziora przed wyraźnym półwyspem, naprzeciw Koszewka. Odnalezienie ułatwia obecność kołków drewnianych (uwaga!). Płynąc z Morzyczyna na południe (wtedy wypływ będzie znajdował się za półwyspem) mijamy Jęczydół, pozostałość niemieckiej torpedowni, ujęcie wody w Żelewie i wieś Żelewo. Pokonamy wtedy dodatkowo dystans 8,5 km (32,6 km do ujścia rzeki). A z J. Będgoszcz będzie to odcinek o długości 35 km. Oba miejsca są dogodnym początkiem jedno- lub dwudniowych spływów w okolicach Szczecina. Wodując kajaki przy moście drogi nr 3 Szczecin – Gorzów Wielkopolski na Krzeknie lub Bielicy płyniemy dalej przez J. Będgoszcz, kończąc na przykład pierwszy etap w Kołbaczu po 14 lub 16 km (trasa idealna na marzec lub listopad, pod warunkiem noclegu pod dachem, np. w szkole).
23,90 km 0,60 km 53,30 km
L-30 Most drogi Żelewo – Dębina, pod nim jaz. Konieczność przeniesienia kajaków. Płynąc do Kołbacza należy się liczyć z możliwością wydłużenia czasu spływu ze względu na przeciwny wiatr, nękający nas bezkarnie na płaskim, odkrytym terenie.
23,30 km 1,60 km 53,90 km
J. Żelewo (Żelewko) – 13,8 m n.p.m., powierzchnia 75,0 ha, głębokość maksymalna 6,5 m, długość 2,3 km, szerokość do 500 m. Płynąc dalej trzymamy się lewego (zachodniego) brzegu aby nie przegapić krótkiego przesmyku, prowadzącego na J. Płonno.
21,30 km 0,10 km 55,50 km
Połączenie z J. Płonno.
21,60 km 0,50 km 55,60 km
J. Płonno (13,6 m n.p.m., powierzchnia 9,5 ha, maksymalna głębokość 3,2 m, długość 1200 m, szerokość do 200 m). Zwęża się i w pobliżu wsi Kołbacz przechodzi w koryto rzeki.
21,10 km 0,70 km 56,10 km
L Dopływ z J. Zaborsko.
20,40 km 0,80 km 56,80 km
P W pobliżu wypływu Płoni z jeziora; grodzisko z IX-X w.
19,60 km 6,00 km 57,50 km
LKołbacz, most lokalnej drogi, łączącej szosy nr 3 i 10. Może zaistnieć konieczność przeprowadzenia kajaków przy niskim stanie wody. Niżej Płonia wpływa w lasy, mając z lewej strony Puszczę Bukową, chronioną jako Park Krajobrazowy, a z prawej Puszczę Goleniowską – i rozpoczyna swój najpiękniejszy odcinek. Równocześnie pojawiają się uciążliwości, które towarzyszą każdej rzece, płynącej przez tereny leśne. Ale przeważają wrażenia estetyczne. Szczególnie piękny jest ten odcinek wczesną wiosną, gdy kwitną rośliny leśnego runa, a buki okrywa seledynowa mgiełka wczesnych liści oraz jesienią po pierwszych przymrozkach, gdy Knieja Bukowa płonie żółcią i czerwienią.
Kołbacz jest dużą wsią, liczącą 1400 stałych mieszkańców i lokalnym ośrodkiem usługowym. W średniowieczu był wsią cysterską i umowną „stolicą” tego zakonu, sprowadzonego z Danii w 1173 r. przez Warcisława Świętoborzyca, kasztelana szczecińskiego. Cystersi, specjalizujący się w rolnictwie, zaktywizowali znacznie okolicę pod względem gospodarczym. W XIII i XIV w. wznieśli klasztor, kościół i szereg obiektów gospodarczych, otoczonych fortyfikacjami. W okresie reformacji zakon ten uległ likwidacji w 1537 r., a poklasztorne zabudowania przebudowano na letnią rezydencję książąt szczecińskich, która uległa zniszczeniu w czasie wojen szwedzkich i została rozebrana. Nowożytna karta w historii Kołbacza rozpoczęła się dopiero w 1967 r., gdy powołano Zakład Doświadczalny Instytutu Zootechniki w Krakowie, dla którego wybudowano w latach siedemdziesiątych na licencji włoskiej pierwszą w kraju przemysłową fermę tuczu trzody chlewnej i bydła. Obok starego Kołbacza powstało wraz z fermą nowe osiedle mieszkaniowe.
We wsi zachowały się liczne zabytki architektury. W centrum wznosi się potężny, ceglany kościół romańsko-gotycki z 1210-1347 r. ze wspaniałą rozetą w szczycie elewacji. Dawniej była to trzynawowa bazylika z transeptem, do której przylegał budynek klasztorny. W XVII w. rozebrano nawy boczne, a nawę główną przebudowano na spichlerz zbożowy. Do dzisiaj funkcjonuje w niej magazyn; celom sakralnym służy tylko prezbiterium i transept! W kościele tym został pochowany najsławniejszy władca Pomorza, książę Barnim I. W posadzce przy wejściu zachowała się tablica ku czci misjonarzy, pomordowanych w trakcie chrztu Pomorza w 1124 r.
Z budynku klasztornego, tworzącego niegdyś czworobok z krużgankami i wirydażem, zachował się tzw. Dom Konwersów (świeckich braci zakonnych), zbudowany z cegły w XIII w. (odrestaurowany) oraz Dom Opata (również z XIII w.). Z pocysterskich zabudowań gospodarczych ocalała gotycka ceglana stodoła z XV w., jedyna tego typu na Pomorzu. Pozostałością dawnych umocnień obronnych jest ceglana baszta z XV w., tzw. Więzienna, usytuowana w pobliżu mostu na Płoni. W pałacu klasycystycznym z końca XVIII w. mieści się obecnie siedziba dyrekcji zakładu doświadczalnego.
Obok pałacu i w otoczeniu Domu Konwersów umieszczono liczne głazy narzutowe, zebrane z okolicznych pól i ustawione tu w postaci pomników z pamiątkowymi tablicami. Największym jest tzw. Miedwieński Kamień (zwany również Czarcim Głazem), alandzki granit rapakiwi o obwodzie 9 m, wysokości 2,2 m i ciężarze 40 ton, na którym umieszczono w 1973 r. tablicę z okazji 800-lecia Kołbacza.
W tym miejscu należy zrobić postój na zwiedzanie.
13,60 km 3,40 km 63,50 km
SZCZECIN-JEZIERZYCE, most na ul. Mostowej. Przed nim znajdują się dwa stawy: Cysterski i Klasztorny, na brzegach których można zrobić odpoczynek. Niski stan wody pod mostem może zmusić nas do przeprowadzenia kajaków. Dobre miejsce do rozpoczęcia jednodniowego spływu miejskim odcinkiem Płoni.
10,20 km 1,30 km 66,90km
LSZCZECIN-STRUGA, most drogi nr 10 Szczecin-Bydgoszcz (Szosa Stargardzka). Przed mostem na lewym brzegu znajdują się tereny byłej Fabryki Kontenerów UNIKON. W osadzie założono w 1528 r. pierwszą na Pomorzu Zachodnim papiernię. Tu niestety czeka nas pierwsze na terenie miasta Szczecina przenoszenie kajaków.
8,90 km 0,40 km 68,20 km
P Leśniczówka Morawsko – wysoki, suchy brzeg na zakolu rzeki; pod lasem możliwość biwaku niewielkiej grupy.
8,50 km 3,10 km 68,60 km
PChełszcząca – odgałęzienie Płoni, wpadające także do Jeziora Dąbskiego.
Dalej płyniemy wśród wysokich piaszczystych brzegów. Rzeka meandruje zbliżając się do drogi Szczecin – Goleniów. Na odcinku Płoni równoległym do tej trasy znajduje się podwodny próg, niebezpieczny przy niskim stanie wody.
5,40 km 0,30 km 71,70 km
Most drogi Szczecin – Świnoujście (koniec autostrady niemieckiej).
5,10 km 0,60 km 72,00 km
Most kolejowy linii Szczecin – Stargard. Niżej Płonia przybiera charakter obwałowanego kanału.
4,50 km 1,30 km 72,60 km
L-100 Jaz dawnego młyna Rudnik przy Stawie Bobrowym, mostek. Trudne wyjście z wody na stromy brzeg kanału; przenoska na odległość ok. 30 m. Długość przenoski zależy od jej trasy. Jest to teren prywatny, czasem pracownicy utrudniają przejście.
Wkraczamy na tereny dzielnicy Szczecina o nazwie Dąbie, które będą nam towarzyszyły do J. Dąbie.
3,20 km 0,40 km 73,9 km
Most kolejowy linii Szczecin – Stargard.
2,80 km 0,50 km 74,30 km
Most kolejowy linii Szczecin – Świnoujście.
2,30 km 0,30 km 74,80 km
P-150 Jaz dawnego młyna Rogownik z mostem; wychodzimy na prawy brzeg przed betonowym nabrzeżem i przenosimy kajaki na odległość około 80 m.
2,00 km 0,20 km 75,10 km
Most ul. Pomorskiej.
1,80 km 0,40 km 75,30 km
Most ul. Racławickiej.
1,40 km 0,50 km 75,70 km
P-300 Most ul. A. Krzywoń, z prawej strony kościół. Tutaj czeka nas ostatnie przenoszenie kajaków – lądujemy na prawym brzegu przy rurze łączącej brzegi i niesiemy kajaki przez ulicę i most.
UWAGA! duży ruch samochodowy .
0,90 km 0,90 km 76,20 km
Most ul. Przestrzennej, za nim przystań kutrów rybackich spółdzielni „CERTA”
0,00 km 0,00 km 77,10 km
Ujście Płoni do J. Dąbie Małe. Stąd płyniemy w prawo do przystani Harcerskiego Ośrodka Morskiego (ul. Żaglowa 2), gdzie ma swoją siedzibę Klub Sportu i Turystyki Kajakowej „Wiry” lub w lewo do Ośrodka Turystyki Wodnej PTTK przy ul. Przestrzennej 7, gdzie możemy zakończyć spływ.
Jezioro Dąbie jest jeziorem deltowym, leżącym na wysokości 0,1 m n.p.m. w Dolinie Dolnej Odry, powstałym z dawnej zatoki Zalewu Szczecińskiego. Posiada powierzchnię 5600 ha, długość 15 km, szerokość przeciętnie 3,5 km, maksymalną głębokość 4,2 m. Brzegi jeziora są niskie, podmokłe i zatorfione. Przez Dąbie przebiega wschodnia odnoga rzeki Odry, zwana Regalicą. Dzięki kanałom łączącym główny nurt Odry z Dąbiem powstało kilka wysp, z których największe: Dębina (516 ha), Czarnołęka (270 ha), Mienia i Mewia Łacha włączono w system żeglugowy portu szczecińskiego. Nad południowym brzegiem jeziora w Dąbiu przy ul. Przestrzennej i Żaglowej zostały zlokalizowane główne przystanie i ośrodki wodne Szczecina.
Nowicjuszom nie polecam płynięcia rzeki Płoni powyżej jeziora Miedwie. Górny odcinek rzeki do jeziora Płoń jest bardzo uciążliwy z powodu znajdujących się w nurcie pozostałości po młynach. Zarówno jezioro Płoń, jak i kanał Płoni łączący je z Miedwiem, ze względu na swoje ułożenie równoleżnikowe bywają bardzo męczące ze względu na przeważający kierunek wiatrów. Podobnie uciążliwa, a dla mniej wprawnych wręcz niebezpieczna bywa przeprawa przez jezioro Miedwie
Polecam natomiast odcinek Płoni poniżej Miedwia i w tym przypadku najlepszym miejscem do zwodowania kajaków jest jaz na drodze łączącej Żelewo z Dębiną , skąd pozostaje do pokonania 53,30 km rzeki.
Na spływ jednodniowy polecam odcinek „miejski” rzeki, w całości położony w granicach Szczecina. W tym przypadku należy wodować kajaki w pobliżu mostu na ulicy Mostowej w Szczecinie-Jezierzycach.
Opracowanie:
Towarzystwo Przyjaciół Stargardu
we współpracy z Zofią Małgorzatą Leszczyńską