Tag: encyklopedia

Kiełb – Pospolity – Kesslera – Białopłetwy

ZPW Encyklopedia
Kiełb Gobio

Kiełb – Od jednego z wędkarzy, miłośnika zawodów oraz imprez okołowyczynowych usłyszałem dość ciekawą a zarazem śmieszną opowieść, która rozegrała się na zawodach odpowiednio wysokiej rangi. Otóż, gdy zakończyła się rywalizacja i nadszedł czas ważenia punktowego dorobku, w koszu u jednego z zawodników sędzia odnalazł kilkanaście (Gobio gobio) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Sędzia mylnie zakwalifikował go do Romanogobio albipinnatus lub Romanogobio kesslerii, za co zdyskwalifikował zawodnika. Co najdziwniejsze w tej całej historii zawodnik nie protestował?! Dlatego dla gorliwych sędziów oraz niepewnych siebie zawodników przypominamy opisy polskich gatunków ryby karpiowatej, czyli: KIEŁBI! Kiełb pospolity, kiełb krótkowąsy, kiełb, kiełbik (Gobio gobio) – gatunek słodkowodnej ryby karpiokształtnej z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Bywa hodowany w akwariach zimnowodnych. Europa z wyjątkiem Półwyspu Iberyjskiego, środkowych i południowych Włoch, Grecji, północnej Szkocji, Norwegii, północnej Szwecji i Finlandii. Jest to gatunek charakterystyczny dla rzek o żwirowym i piaszczystym dnie, pospolity także w jeziorach, zwłaszcza w strefie przyboju. Osiąga najczęściej długość 8 – 14 cm. Nieliczne osobniki osiągają maksymalnie 20 cm. Ciało jest wrzecionowate, wygrzbiecone i lekko bocznie spłaszczone, pokryte dużymi […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , , , ,

Łosoś – Salmo salar – Salmon

ZPW Encyklopedia
Łosoś

Łosoś szlachetny, łosoś pospolity, łosoś europejski, łosoś atlantycki (Salmo salar) – ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae) Dorasta do 150 cm długości i 24 kg masy ciała. Według ustnych przekazów łososie z populacji drawskiej (zwane również królewskimi) osiągały 150 cm i aż 46 kg masy.Uchwytny w dopływach morza bałtyckiego np. Rega. Łuski drobne, mocno osadzone. Linia boczna dobrze widoczna. Na linii grzbietu występuje mała, czerwono-szara płetwa tłuszczowa (charakterystyczna dla łososiowatych). Głowa z wielką i silnie uzębioną paszczą. Podczas tarła samce zmieniają ubarwienie na czerwonawe, a żuchwa przybiera kształt haka. Młode mają na bokach ciemne i czerwone plamki. Osobniki dorosłe mają nieregularne czarne plamy na górnej połowie ciała. Łosoś jest rybą drapieżną, początkowo żywi się skorupiakami planktonowymi i larwami owadów, później mniejszymi rybami oraz skorupiakami. Typowa ryba anadromiczna tzn. wędrująca na czas rozrodu z mórz do rzek. W czasie tej wędrówki łososie kierują się zapachem wody w miejscu, w którym przyszły na świat. W trakcie przekraczania granicy wód słodkich i słonych dokonują się w ich organizmach zmiany biochemiczne i fizjologiczne. W trakcie wędrówki nie pobierają pokarmu. Tarło odbywa się […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , ,

Miętus (Lota lota) – Burbot

ZPW Encyklopedia
miętus

Miętus (Lota lota) – Burbot: Tajemnicza Ryba Nocy Miętus (Lota lota), znany również jako burbot, to fascynująca ryba słodkowodna z rodziny dorszowatych. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Lota Oken, co czyni go unikatowym gatunkiem. Występowanie i Charakterystyka Miętus to jedyna słodkowodna ryba z rodziny dorszowatych. Spotykany jest głównie w północnej i środkowej Europie, na wschód od Anglii, a także w północnej Azji i Ameryce Północnej. Preferuje czyste, szybko płynące rzeki z żwirowatym dnem. W Polsce można go znaleźć w Odrze i jej dopływach, a także w górskich potokach i zbiornikach zaporowych. Dorasta do imponujących rozmiarów, osiągając około 60-70 cm długości i wagę 2-4 kg. Miętus ma wydłużone, walcowate ciało, z drobnymi, okrągłymi łuskami ukrytymi głęboko w skórze. Jego ubarwienie jest zazwyczaj brązowawe, brązowoszare lub żółte, z ciemnym, marmurkowatym deseniem. Znaczenie i Metody Połowu Jako ryba ceniona za smaczne mięso, miętus jest popularnym celem wędkarzy. Poławiany jest głównie nocą, co czyni nocne wędkowanie jego ulubioną metodą połowu. Może być złowiony za pomocą prostych zestawów wędkarskich, z długimi przyponami ułatwiającymi wyjęcie haka po złowieniu ryby. Podsumowanie Zbliżający się koniec listopada […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , , , , ,

Lin (Tinca tinca) – Tench

ZPW Encyklopedia
LIN - zachodniopomorskie

Lin (Tinca tinca) – Ryba Charakterystyczna dla Wód Śródlądowych Lin, znany również jako pszenicznik, oczeretniak, mulak oraz kaliniak, jest jedynym przedstawicielem rodzaju Tinca z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Ta ryba słodkowodna występuje w praktycznie każdym rodzaju wód stojących i płynących, ale preferuje ciepłe, płytkie, silnie zarośnięte wody, zwane „jeziorami linowo-szczupakowymi”, takie jak na przykład Płoń. Podobnie jak amur i tołpyga, lin jest odporny na niską zawartość tlenu w wodzie, co czyni go wyjątkowo dostosowanym do różnych środowisk. Charakterystyka Morfologiczna Lin osiąga zazwyczaj długość 30-40 cm i wagę 1-2 kg, choć rekordowe osobniki mogą dorastać nawet do 70 cm i ważyć 7,5 kg. Jego ciało jest krępe, wygrzbiecone i okrągłe w poprzecznym przekroju, pokryte drobnymi łuskami. Płetwy charakteryzują się zaokrąglonym kształtem, a oczy są stosunkowo małe i okrągłe. Lin ma wyraźny dymorfizm płciowy, przy czym płetwy brzuszne samca są znacznie większe niż u samicy. Zachowanie i Żywienie Jest to ryba ostrożna, unikająca zagrożeń i hałasu nad wodą. Lin preferuje nocne żerowanie i spędza czas zagrzebany w mule, polując na glony i bezkręgowce zamieszkujące dno zbiornika wodnego. Zastosowanie w Wędkarstwie […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , , , ,

Sumik karłowaty – (Ameiurus nebulosus) – Brown bullhead

ZPW Encyklopedia
Sumik Karłowaty

Sumik karłowaty (kolczak), (Ameiurus nebulosus) – gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby sumikowatej, w Polsce bardziej znany pod nazwą synonimiczną Ictalurus nebulosus oraz kolczak, kanadaj, sumik kanadyjski. W wielu krajach został introdukowany i był hodowany w akwariach i sadzawkach, skąd wydostał się na swobodę. Poławiany i hodowany gospodarczo, poławiany przez wędkarzy, prezentowany w akwariach publicznych. występuje – Ameryka Północna, w wielu krajach introdukowany, również w Polsce, gdzie obecnie występuje licznie, czasami masowo. Spotykany w wodach wolno płynących i stojących, nad miękkim podłożem, rzadziej w wodach słonawych. Osiąga długość ok. 30 cm, maksymalnie 55 cm. Żywi się mięczakami, owadami, pijawkami, planktonem, ikrą i małymi rybami. Wykazuje dużą odporność na niski poziom tlenu, wysoki poziom dwutlenku węgla oraz zanieczyszczeń, a także na podwyższoną temperaturę wody. Sumik karłowaty – (Ameiurus nebulosus) Sumik karłowaty – Nie posiada wymiaru oraz okresu ochronnego Ten pochodzący z Ameryki Północnej gatunek jest zagrożeniem dla rodzimych populacji ryb i należy go eliminować z naszych wód poprzez natychmiastowe uśmiercenie po złowieniu. wg/Wikipedia Nazwy i występowanie: Jest to gatunek słodkowodnej, drapieżnej ryby sumikowatej, znany również jako kolczak, kanadaj, lub sumik kanadyjski. W […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , , , , , ,

Kleń – (Leuciscus cephalus) – Chub

ZPW Encyklopedia
Kleń

Kleń: Ryba Słodkowodna o Wielu Twarzach Kleń, znany także jako kleń europejski (Leuciscus cephalus), to niezwykła ryba słodkowodna, która budzi zainteresowanie zarówno wśród wędkarzy, jak i entuzjastów przyrody. Jego charakterystyczne cechy i fascynujące zachowanie sprawiają, że jest to gatunek godny poznania. Opis Morfologiczny Kleń ma wyjątkowy wygląd, który łatwo odróżnić od innych ryb. Jego ciało jest lekko bocznie spłaszczone i pokryte dużymi, czarno obrzeżonymi łuskami. Z wyraźnie zarysowanymi, szeroko osadzonymi oczami, kleń wygląda jak mistrz kamuflażu wśród wód słodkich. Płetwa grzbietowa i ogonowa mają szarozielone zabarwienie, podczas gdy płetwy brzuszne i odbytowa są czerwone, dodając mu charakterystyczny wygląd. Środowisko Naturalne Kleń to ryba, która doskonale przystosowała się do różnorodnych środowisk wodnych. Można go spotkać zarówno w rzekach o wolnym nurcie, jak i w jeziorach, zbiornikach zaporowych czy nawet w zatokach morskich. Preferuje wody o umiarkowanym przepływie, choć potrafi przetrwać nawet w warunkach o większym prądzie. Jest też niezwykle odporny na zmiany temperatury, co sprawia, że jego zasięg występowania jest szeroki. Zachowanie i Żerowanie Kleń to ryba wszystkożerna, co czyni go wyjątkowo łatwym łupem dla wędkarzy. Od młodego […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , ,

Boleń – Aspius aspius – Asp

ZPW Encyklopedia
Boleń - (Aspius aspius) - Asp

Boleń: Europejska Ryba Karpiowata Boleń, naukowo Rapa, to ryba słodkowodna z rodziny karpiowatych. Jej długie, wyciągnięte ciało jest nieco spłaszczone bocznie, z charakterystyczną spiczastą głową i małymi oczami. Otwór gębowy znajduje się szeroko i końcowo, a szczęka dolna ma zgrubienie na końcu, które chowa się we wgłębieniu szczęki górnej. Charakterystyka Morfologiczna Boleń posiada małe łuski, zazwyczaj 64-76 wzdłuż linii bocznej. Płetwa grzbietowa składa się z 10-11 promieni, a odbytowa z 15-18. Krawędź płetwy odbytowej jest sierpowato wcięta. Ubarwienie grzbietu jest oliwkowozielone z niebieskawym połyskiem, boki jaśniejsze, żółto lśniące, a strona brzuszna srebrzyście biała. Płetwy piersiowe, brzuszne oraz odbytowa są czerwonawe. Dorosłe osobniki mogą osiągać długość od 50 do 75 cm, a maksymalnie nawet 120 cm, przy wadze do 12 kg. Zachowanie i Dieta Młode boleń żyją w małych stadkach w pobliżu brzegów, natomiast rosnąc stają się bardziej samotnikami, trzymającymi się nurtu rzeki. Ich dieta w młodym wieku obejmuje wrotki, skorupiaki i larwy owadów, a po osiągnięciu około 9 cm długości zaczynają polować na inne ryby, takie jak ukleje, płocie, okonie, karasie i cierniki. Występowanie i Ochrona Boleń […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , ,

Brzanka – Barbus peloponnesius- Barbus

ZPW Encyklopedia
Brzanka: Mała, Złocista Rybka Europejskich Wód

Brzanka: Mała, Złocista Rybka Europejskich Wód Brzanka, znana również jako Barbus, to gatunek ryby z rodziny karpiowatych. Jej ciało jest wydłużone i wrzecionowate, pokryte łuskami cykloidalnymi. Otwór gębowy znajduje się w położeniu dolnym, a ryba posiada dwie pary wąsików. Charakterystyka Morfologiczna Płetwy parzyste brzanki są zaokrąglone, a płetwa ogonowa jest lekko wcięta. Jej ubarwienie jest złociste z brunatnymi plamami na bokach, a grzbiet ma barwę brunatną. Brzanka osiąga zazwyczaj do 30 cm długości. Istnieje dymorfizm płciowy: płetwa odbytowa samic sięga poza nasadę płetwy ogonowej, podczas gdy samce mają dłuższe płetwy parzyste. Zachowanie i Dieta Brzanki tworzą stada wielopokoleniowe i żywią się głównie skorupiakami i larwami owadów. Ich okres tarła przypada zazwyczaj na okres od maja do lipca. Zasiedlają górne biegi rzek nad podłożem kamienistym i żwirowym, a ich występowanie obejmuje obszary Europy Środkowej, w tym dorzecza Dunaju, Wisły i Dniestru, oraz Bałkany. W Polsce można je spotkać głównie w górnym biegu Wisły, jej  górnych dopływach oraz w dorzeczu górnego Sanu. Ochrona i Połowy Brzanka nie posiada okresu ochronnego, jednak wymiar ochronny wynosi zazwyczaj 20 cm. Limit dziennego […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , , ,

Wzdręga – Scardinius erythrophthalmus – Rudd

ZPW Encyklopedia
Wzdręga, znana również jako krasnopióra

Wzdręga: Barwny Mieszkaniec Europejskich Wód Wzdręga, znana również jako krasnopióra lub Królowa Mazur, jest niezwykle interesującym gatunkiem ryby z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), który często jest mylony z płocią. Posiada szerokie rozprzestrzenienie w wodach całej Europy, preferując nizinne, powoli płynące rzeki oraz jeziora o zróżnicowanym podłożu. Oto kluczowe informacje na temat tej fascynującej ryby: Występowanie: Wzdręga zamieszkuje wody całej Europy, od zachodniej do wschodniej części kontynentu. Preferuje nizinne, powoli płynące rzeki oraz jeziora, gdzie może znaleźć odpowiednie warunki do rozwoju. Cechy Morfologiczne: Płetwa grzbietowa wzdręgi jest przesunięta za linię płetw brzusznych, co stanowi charakterystyczną cechę tego gatunku. Otwór gębowy jest skierowany ku górze, ułatwiając pobieranie pokarmu z powierzchni wody. Płetwy wzdręgi wyróżniają się jaskrawoczerwonym ubarwieniem, co nadaje jej charakterystyczny wygląd. Dorosłe osobniki wzdręgi cechuje żółto-złota łuska, co jest jedną z charakterystycznych cech tego gatunku. Zachowanie i Dieta: Wzdręga jest rybą stadną, preferującą życie w dużych grupach, zwłaszcza podczas tarła. Jej dieta obejmuje różnorodne składniki, takie jak owady, larwy owadów, drobne skorupiaki oraz rośliny wodne. Znaczenie Ekologiczne: Wzdręga pełni istotną rolę w ekosystemach słodkowodnych Europy, wpływając na różnorodność biologiczną […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , ,

Sum – (Silurus glanis) – Wels catfish

ZPW Encyklopedia
Z cyklu 21 pytań do: - Paweł Brzozowski

Sum Europejski (Silurus glanis) – Wielki Łowca Wód Słodkich Sum europejski, naukowo znany jako Silurus glanis, to imponująca ryba z rodziny sumowatych. Jest to jedna z największych ryb słodkowodnych w Europie, osiągająca długość ponad 2 metry i wagę przekraczającą 100 kg. Oto bliższy opis tego fascynującego gatunku: Występowanie: Sum europejski zamieszkuje rzeki zlewiska Bałtyku, Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego, aż po rzekę Ren. Introdukowany został również w niektórych krajach Europy Zachodniej, takich jak Francja, Włochy oraz na Półwyspie Iberyjskim. Charakterystyka: Wielkość: Osiąga długość ponad 2 metry i wagę ponad 100 kg, choć zazwyczaj nie osiąga tak imponujących rozmiarów. Ciało: Długie, pozbawione łusek, z dużą głową i szerokim otworem gębowym. Wąsy: Nad górną szczęką posiada dwa długie, a pod dolną cztery krótkie wąsy. Płetwy: Płetwa grzbietowa jest silnie zredukowana, posiadająca tylko 3-5 promieni, natomiast płetwa odbytowa jest bardzo długa i sięga prawie do zaokrąglonej płetwy ogonowej. Zachowanie: Tryb życia: Aktywny głównie po zmroku, dzień spędza nieruchomo na dnie w głębokich miejscach o spokojnym przepływie. Dieta: Jest drapieżnikiem, polującym głównie na ryby różnych gatunków, ale także na gady, płazy, […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , ,
1 2 3