Karaś złocisty, choć nie jest gatunkiem rodzimym dla Polski, znalazł swoje miejsce w ekosystemach wodnych. Możliwe, że do polskich wód przedostał sie chyłkiem podczas zarybień wód karpiem ok. XII wieku, co doprowadziło do jego rozprzestrzenienia się.
Charakterystyka Anatomiczna i Biologia
Karaś złocisty to słodkowodna ryba o silnie spłaszczonym boku. Osiąga długość od 15 do 35 cm, przy masie ciała do 1,5 kg. Wyróżnia się wypukłym grzbietem i brzuchem oraz długą płetwą grzbietową. Charakterystyczną cechą jest ciemna plama na trzonie ogona. Barwa ciała jest brązowo-żółta. W Polsce, oprócz rodzimego karasia złocistego, występuje również karaś srebrzysty pochodzący z Chin.
Występowanie i Preferencje Środowiskowe
Karaś złocisty najczęściej spotykany jest w nagrzanych i zarośniętych wodach stojących, zwłaszcza w starorzeczach. Jest wyjątkowo odporny na niedostatek tlenu w wodzie, co pozwala mu przetrwać nawet w bagnistych jeziorach. Preferuje muliste dna i żywi się głównie wodnymi bezkręgowcami. Jest powszechnie spotykany w rzekach Doliny Baryczy.
Tryb Życia i Rozmnażanie
Karaś złocisty jest aktywny za dnia i lubi wygrzewać się pod lustrem wodnym w słoneczne dni. W okresie chłodnej pogody zaprzestaje żerowania i zimuje zagrzebany w mule. Tarło przypada na okres od maja do lipca, a samica składa około 150 000 jaj. Narybek osiąga dojrzałość płciową w wieku 3-4 lat.
Wpływ na Środowisko
Introdukcja karaś złocistego może mieć różnorodne skutki dla ekosystemów wodnych Polski. Jego obecność może wpłynąć na konkurencję o pokarm z innymi gatunkami ryb oraz na strukturę i funkcję ekosystemów roślinnych wodnych.
Podsumowanie
Karaś złocisty, choć niepochodzący z Polski, stał się integralną częścią ekosystemów wodnych tego kraju. Zrozumienie jego ekologii oraz wpływu na środowisko jest kluczowe dla skutecznego zarządzania jego populacjami i zachowania różnorodności biologicznej w polskich wodach. Dalsze badania i monitorowanie są niezbędne dla skutecznego zarządzania tym gatunkiem oraz ochrony lokalnych ekosystemów wodnych.
