Głowacica-Huho huho-Huchen

ZPW Encyklopedia
Głowacica-Huho huho-Huchen

Głowacica – słodkowodna ryba z rodziny łososiowatych (Salmonidae) należąca do rzędu łososiokształtnych (Salmoniformes). Głowacica należy do dużych ryb z wydłużonym wrzecionowatym ciałem, okrągłym w przekroju. Głowa duża lekko spłaszczona z szeroko wyciętym otworem gębowym. Pomiędzy płetwą grzbietową i ogonową płetwa tłuszczowa. Łuski bardzo drobne. Posiada 4 – 8 hakowate zęby umieszczone w jednym rzędzie. Grzbiet brązowawy lub zielonkawoszary, boki jaśniejsze z miedzianym połyskiem, brzuch biały. Na bokach liczne, nieregularnie rozmieszczone, małe, ciemne plamki. Jest największą rybą łososiowatą i jedną z większych słodkowodnych. Piętnastoletnie osobniki mogą mierzyć 150 cm i osiągać wagę 52 kg. Największy złowiony osobnik mierzył 183 cm i ważył 60 kg. Najczęściej jednak spotkać można osobniki 2-4 kilogramowe. Ze względu na swoje pierwotne występowanie w dorzeczu środkowego i dolnego Dunaju zwana jest łososiem Dunaju. Obecnie występuje również w Renie i jego dorzeczu. Zaaklimatyzowała się także w rzekach gór Atlasu w Maroku, gdzie temperatura wody dochodzi do 26 stopni. Jednak tam nie może rozmnażać się naturalnie. W Polsce występuje w Czarnej Orawie dopływie Wagu oraz w rzekach zarybianych tym gatunkiem. Są to Poprad, Dunajec, San, Raba, […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , ,

Tajmień, tajmen (Hucho taimen)

ZPW Encyklopedia
Tajmień, także znany jako tajmen (Hucho taimen),

Tajmień – Słodkowodna ryba, największa i najstarsza z rodziny łososiowatych (Salmonidae), czasami klasyfikowana pod nazwą Hucho hucho taimen jako podgatunek głowacicy. Wysoko ceniona w wędkarstwie sportowym. Tajmień – Występuje w dorzeczu górnej Wołgi, Uralu i Peczory. Licznie pojawia się także w rzekach Syberii oraz w rzece i dorzeczu Amuru. Kuzyn głowacicy, różni się od niej liczbą wyrostków skrzelowych na pierwszym łuku skrzelowym (głowacica ma 16, a tajmień 11 bądź 12), osiąga również większe rozmiary (może dorastać do 2 metrów i ważyć 100 kg). Samce przed tarłem stają się bardziej jaskrawe, a dolna część płetwy grzbietowej i płetwa odbytowa stają się pomarańczowo czerwone. Na podstawie badań populacji w Wusuli River (2002, 2003) w Chinach uznana za gatunek zagrożony. W języku polskim Hucho taimen spotykana jest pod dwiema nazwami – tajmień i tajmen. Tajmen jest odzwierciedleniem łacińskiej nazwy, a dokładniej epitetu gatunkowego taimen, w kręgach zoologów i językoznawców uważanym za właściwą nazwę zwyczajową. Natomiast w powszechnym użyciu, również w literaturze – zarówno wędkarskiej, popularno-naukowej jak i specjalistycznej – stosowana jest nazwa tajmień wywodząca się z języka rosyjskiego (таймень) Źródła: Wikipedia […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , ,

Minog rzeczny-Lampetra fluviatilis-River lamprey

ZPW Encyklopedia
Biologia i Ekologia Minoga Rzecznego (Lampetra fluviatilis)

Biologia i Ekologia Minoga Rzecznego (Lampetra fluviatilis) Morfologia i Anatomia Minog rzeczny, Lampetra fluviatilis, należy do gromady bezżuchwowców, charakteryzujących się brakiem szczęk i kości żuchwowych. Jest to gatunek pasożytniczy z rodziny minogowatych, z wydłużonym, wężowatym ciałem, osiągającym długość około 40 centymetrów. Jego otwór gębowy przypomina lejek i jest osadzony charakterystycznie, aby umożliwić zaczepienie się do żywiciela. Rozmieszczenie Geograficzne Minog rzeczny występuje na większości europejskich wybrzeży, od południowych wybrzeży Norwegii po północne Włochy. Odgrywa istotną rolę w ekosystemach przybrzeżnych, gdzie pełni funkcje pasożytnicze i wpływa na strukturę populacji ryb oraz organizmów planktonowych. Zachowania Wędrowne i Cykl Życiowy Jako bezżuchwowiec pasożytniczy, minog rzeczny odbywa cykle migracji między środowiskiem słodkowodnym a morskim. Podczas tarła wędruje z morza do rzek, gdzie składa jaja. Samce i samice wspólnie kopią jamy w podłożu rzecznym, gdzie składają i zapładniają jaja. Po wylęgnięciu larwy spływają do morza, gdzie spędzają kilka lat, zanim wrócą do rzek na kolejny cykl rozrodu. Znaczenie Ekologiczne i Gospodarcze Minog rzeczny, mimo swojej pasożytniczej natury, odgrywa istotną rolę w ekosystemach wodnych, wpływając na strukturę populacji ryb i organizmów planktonowych. Jest także […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , ,

Certa – (Vimba vimba L.) – Blauwneus

ZPW Encyklopedia
Certa - (Vimba vimba L.) - Blauwneus

Certa (Vimba vimba) Certa, znana również jako blauwneus, to gatunek ryby słodkowodnej należący do rodzaju Vimba, który występuje w zlewiskach Morza Północnego do Renu, Morza Bałtyckiego, Morza Azowskiego, Morza Czarnego i Morza Kaspijskiego, a także w jeziorach Ładoga i Pejpus. Charakterystyka Wielkość: Certa może osiągać długość do 50 cm, choć zazwyczaj mierzy od 30 do 40 cm. Ciało: Jest wydłużone i mocno bocznie spłaszczone, co jest typowe dla ryb żyjących na dnie. Ubarwienie: Grzbiet ryby ma szarawo-niebieski kolor, boki są srebrzyste, a brzuch biały. Podczas tarła grzbiet i boki mogą zmienić kolor na prawie czarny, a spód ciała na pomarańczowy lub żółty. Otwór gębowy: Jest miękki, a ryba posiada grube wargi. Otwór gębowy brzuszny znajduje się w dolnej części wystającego pyska. Płetwa ogonowa: Jest głęboko wcięta. Środowisko życia i zachowanie Certa zamieszkuje dolne partie wolno płynących rzek oraz przybrzeżne wody morskie. Przebywa w głębokiej wodzie ponad twardym dnem. Żywi się zooplanktonem, larwami ochotkowatych, małżoraczkami, gąbkami, ślimakami, małżami, racicznicami oraz ikrą. Rozmnażanie Dojrzałość płciową uzyskuje w wieku 4-5 lat. Tarło odbywa się od maja do lipca w wodach […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , ,

Brzana – Barbus barbus l.-Barbel

ZPW Encyklopedia
Brzana: Ryba Karpiowata o Wspaniałym Uroku

Brzana: Ryba Karpiowata o Wspaniałym Uroku Brzana (Barbus barbus l.), znana także jako barbel, to gatunek słodkowodnej ryby z rodziny karpiowatych. Jej występowanie obejmuje dorzecza wielu rzek w Europie, takich jak Loara, Rodan, Ren, Dunaj, Łaba, Odra, Wisła, Niemen, Dniestr i Dniepr, a także Półwysep Iberyjski. Jest to ryba wyłącznie słodkowodna, choć została introdukowana we Włoszech i Maroku. Charakterystyka Morfologiczna Brzana charakteryzuje się długim, niskim i walcowatym ciałem. Jej otwór gębowy jest dolny, wysuwany i wyposażony w dwie pary wąsików. Oczy tej ryby są nieco skierowane ku górze. Płetwa ogonowa brzany jest głęboko wcięta, a ostatni promień płetwy grzbietowej jest twardy i gruby. Ubarwienie brzany jest zazwyczaj oliwkowozielone lub ciemnoszare na grzbiecie, z jaśniejszymi bokami i białym brzuchem. Płetwy grzbietowa i ogonowa mają szare zabarwienie z ciemniejszym obrzeżeniem, natomiast pozostałe płetwy są czerwonawe. Zachowanie i Dieta Brzany są rybami typowo rzecznymi. Preferują miejsca o twardym, kamienistym lub kamienisto-żwirowym dnie oraz szybkim nurcie. Osobniki młode zazwyczaj przebywają bliżej brzegu, podczas gdy starsze egzemplarze przemieszczają się w głównym nurcie, w głębszych partiach rzeki. Ich dieta składa się głównie z […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , ,

Krąp – (Blicca bjoerkna) – Carp bream

ZPW Encyklopedia
Regalica Szczecin

Krąp (Blicca bjoerkna): Ryba o Wielu Aspektach Krąp, naukowo znany jako Blicca bjoerkna, jest rybą z rodziny karpiowatych (Cyprinidae), będąc jedynym przedstawicielem rodzaju Blicca. Jest często mylony z leszczem, jednak różni się od niego mniejszą ilością promieni miękkich w płetwach grzbietowej i odbytowej, oraz mniejszą ilością łusek w linii bocznej. Występowanie i Charakterystyka Krąp występuje w wodach całej Europy, głównie w nizinnych, wolno płynących rzekach oraz jeziorach. Dorasta przeciętnie do około 30 cm, choć maksymalnie może osiągać 36 cm długości i do 0,5 kg wagi, choć maksymalnie 1 kg. Jego dieta składa się głównie z bezkręgowców, larw owadów oraz roślin. Rola w Ekosystemie Mimo częstego uznawania za szkodnika ze względu na wpływ na ekosystemy wodne oraz konkurencję z innymi gatunkami ryb, krąp odgrywa istotną rolę w ekosystemach Europy. Jego zachowanie i preferencje żywieniowe mają wpływ na strukturę i dynamikę populacji innych organizmów wodnych. Znaczenie w Wędkarstwie Sportowym Krąp jest lubiany przez zawodników wędkarstwa sportowego ze względu na możliwość zdobycia cennych punktów w zawodach wędkarskich. Jego aktywność i gotowość do zabrania przynęty sprawiają, że stanowi atrakcyjny cel dla […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , ,

Karaś złocisty (carassius carassius) Crucian Carp

ZPW Encyklopedia
Karaś złocisty (carassius carassius)Crucian Carp

Karaś złocisty (carassius carassius) Crucian Carp Wstęp Karaś złocisty, choć nie jest gatunkiem rodzimym dla Polski, znalazł swoje miejsce w ekosystemach wodnych. Możliwe, że do polskich wód przedostał sie chyłkiem  podczas zarybień wód karpiem ok. XII wieku, co doprowadziło do jego rozprzestrzenienia się. Charakterystyka Anatomiczna i Biologia Karaś złocisty to słodkowodna ryba o silnie spłaszczonym boku. Osiąga długość od 15 do 35 cm, przy masie ciała do 1,5 kg. Wyróżnia się wypukłym grzbietem i brzuchem oraz długą płetwą grzbietową. Charakterystyczną cechą jest ciemna plama na trzonie ogona. Barwa ciała jest brązowo-żółta. W Polsce, oprócz rodzimego karasia złocistego, występuje również karaś srebrzysty pochodzący z Chin. Występowanie i Preferencje Środowiskowe Karaś złocisty najczęściej spotykany jest w nagrzanych i zarośniętych wodach stojących, zwłaszcza w starorzeczach. Jest wyjątkowo odporny na niedostatek tlenu w wodzie, co pozwala mu przetrwać nawet w bagnistych jeziorach. Preferuje muliste dna i żywi się głównie wodnymi bezkręgowcami. Jest powszechnie spotykany w rzekach Doliny Baryczy. Tryb Życia i Rozmnażanie Karaś złocisty jest aktywny za dnia i lubi wygrzewać się pod lustrem wodnym w słoneczne dni. W okresie chłodnej […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , ,

Karp-Cyprinus carpio L-Carp

ZPW Encyklopedia
burzowa zasiadka naturala

(Cyprinus carpio L., 1758) – ryba z rodziny karpiowatych. Jest jedną z najważniejszych ryb hodowlanych. W Polsce stanowi połowę odławianych ryb słodkowodnych. Na świecie odławia się ok. 200 tys. ton karpia rocznie. Przez wędkarzy uważany za rybę waleczną i przebiegłą. Występowanie: forma dzika występowała pierwotnie w Europie południowo-wschodniej i zachodniej Azji w zlewiskach mórz Egejskiego, Czarnego, Kaspijskiego i Aralskiego. Na skutek hodowli, której początki notowano we wschodniej Europie ok. XII i XIII w. oraz introdukcji został rozprzestrzeniony na terenie niemal całego świata. W warunkach naturalnych przebywa w wodach stojących lub wolno płynących. Występuje niemal we wszystkich strefach klimatycznych. Siedliskiem karpia są stawy, jeziora nizinne, w cieplejszych okresach występują w płytkich przybrzeżnych wodach, natomaiast w chłodniejszych przy dnie. Karp-Cyprinus carpio L-Carp   Karp  – Rekord Polski – 28,50 kg *nie dotyczy Jarosławek Karp  – Złoty medal – 15,00 kg Karp  – Srebrny medal – 12,00 kg Karp  – Brazowy medal – 8,00 kg Karp  – * Okres ochronny: nie ma Karp  – * Wymiar ochronny: 30 cm (nie dotyczy rzek) Karp  – * Limit dziennego połowu: 3 sztuki […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , , ,

Karaś srebrzysty – (Carassius gibelio)- Prussian carp

ZPW Encyklopedia
Karaś Srebrzysty: Niezwykły Przybysz w Polskich Wodach

Karaś Srebrzysty: Niezwykły Przybysz w Polskich Wodach Karaś srebrzysty, naukowo znany jako Carassius gibelio, jest rybą słodkowodną z rodziny karpiowatych (Cyprinidae). Choć nie jest gatunkiem rodzimym dla Polski, znalazł swoje miejsce w wodach środkowej i wschodniej Europy oraz na obszarach Syberii i dorzecza Amuru. W tym artykule przyjrzymy się bliżej temu interesującemu gatunkowi, jego biologii, występowaniu oraz wpływowi na środowisko naturalne. Opis Karasia Srebrzystego Karaś srebrzysty ma jasne srebrzyste ubarwienie, wydłużone ciało charakterystyczne dla karpiowatych. Jest trochę grubszy i mniej wygrzbiecony niż karasie złociste. Jego górna krawędź płetwy grzbietowej jest nieco wklęsła a karasia złocistego wypukła. Dorosłe osobniki osiągają przeciętnie od 15 do 35 cm długości i masę ciała do 1,5 kg. Występowanie i Biotop Karaś srebrzysty jest spotykany głównie w środkowej i wschodniej Europie, w zlewiskach Morza Czarnego, Morza Kaspijskiego, Jeziora Aralskiego i Morza Azowskiego. Można go również znaleźć na obszarach Syberii i dorzecza Amuru. Preferuje śródlądowe wody słodkie, takie jak rzeki, jeziora i stawy, zwłaszcza o miękkim dnie i bogatej roślinności. Pierwsze doniesienia o występowaniu ryby przypominającej morfologicznie karasia srebrzystego datują się na XVI i […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , ,

Sandacz (Sander lucioperca) – Walleye

ZPW Encyklopedia
Zapraszamy!!!

Sandacz (Sander lucioperca): Charakterystyka Morfologiczna, Ekologia i Znaczenie Sandacz (Sander lucioperca), znany również jako walleye, jest gatunkiem ryby słodkowodnej z rodziny okoniowatych (Percidae), który zamieszkuje duże, czyste zbiorniki wodne zlewisk Morza Bałtyckiego, Kaspijskiego i Czarnego. W Polsce jest szeroko rozpowszechniony, występując na obszarze całego kraju. Przeważnie spotykany jest na głębokościach od 2 do 30 metrów. Morfolgia sandacza charakteryzuje się krępym, wydłużonym ciałem, przypominającym szczupaka. Grzbiet ma szarobrązowy lub szarozielony, natomiast boki są srebrzystozielone, pokryte ciemnymi, poprzecznymi smugami. Na płetwach grzbietowej i ogonowej można zaobserwować ciemne, regularnie rozmieszczone plamki. Pysk jest długi, spiczasty, z szerokim otworem gębowym. Sandacz może osiągać imponujące rozmiary, dorastając do 1,3 metra długości i ważąc do 23 kilogramów. Średnia masa odławianych osobników wynosi zazwyczaj od 3 do 5 kilogramów. W Polsce sandacz podlega ochronie, a okres ochronny trwa od 1 marca do 31 maja. Warto zaznaczyć, że wymiar ochronny oraz okres ochronny sandacza mogą być ustalane indywidualnie przez dzierżawców wody oraz okręgi Polskiego Związku Wędkarskiego w osobnych regulaminach. Gatunek ten jest ceniony zarówno ze względu na walory smakowe, jak i jako atrakcyjny cel dla […]

» Zobacz więcej
Zostaw komentarz , , , , , ,
1 … 30 31 32 33 34 … 37